the anthropocene index

Jakie konkretne działania tworzą facylitację? Są one jasno określone i można się do nich odwołać jeżeli będziecie prowadzić facylitację, albo w niej uczestniczyć. Pierwsze pięć praktyk to esencja. Bez nich nie ma facylitacji, ale przydają się też w pracy grupowej.

1. Pozostaję nautralna wobec treści spotkania.

To najważniejsza zasada w facylitacji. Wchodząc w rolę facylitatorki nie realizuję swojej wizji albo pomysłu na rozwiązanie problemu, czy osiągnięcie celu. Przede wszystkim dbam o strukturę i klimat pracy.

2. Aktywnie słucham.

Słucham po to, żeby zrozumieć, a nie ocenić. Wymaga to ode mnie całościowego zaangażowania w kontakt z osobami, a nie tylko werbalnego.

3. Zadaję pytania.

To jedno z najważniejszych narzędzi facylitatorki. Pytam, ponieważ sprawdzam założenia grupy, ujawniam to, co nie zostało jeszcze powiedziane, prowadzę do konsensusu.

4. Parafrazuję. Nieustannie.

Powtarzam to, co mówi grupa. Ludzie czują się wtedy słyszani i zrozumieni. Parafrazowanie pozwala także na wyklarowanie perspektywy osoby, albo grupy. Ustalenie tego, czy rozumiemy podobnie dane słowa.

5. Podsumowuję dyskusje.

Upewniam się, że wszyscy usłyszeli i zrozumieli pomysły lub propozycje, które padły podczas spotkania. Kiedy dyskusja zbacza z torów i zaczyna dotyczyć mniej istotnych, albo nieważnych dla tematu kwestii, podsumowanie pozwala przypomnieć wszystkim na jakim etapie się zatrzymaliśmy i gdzie możemy podążyć dalej. Podsumowanie przydaje się także w kształtowaniu konsensusu. Słysząc podsumowanie dyskusji, uczestnicy mogą zadecydować, czy są gotowi na konsensus.

6. Zapisuję pomysły.

Przygotowuję notatki dotyczące dyskusji. Posługuję się hasłami proponowanymi przez uczestników, porządkuję je w grupy.

7. Syntetyzuję.

Podtrzymuję dyskusję w grupie, w taki sposób, żeby osoby proponowały rozwiązania w relacji do pomysłów innych osób. To jest czas na dodawanie komentarzy, dopracowywanie rozwiązań, które dla każdego są do przyjęcia.

8. Trzymam dyskusję w ryzach.

Zauważam, kiedy ludzie przestają się koncentrować na dyskusji i zwracam na to uwagę. Daję przestrzeń na kwestie lub pomysły, które nie mają szansy wybrzmieć podczas spotkania. Może to być kartka papieru, na której są zapisywane.

9. Sprawdzam założenia.

Dbam o to, żeby nieporozumienia wyjaśniać poprzez ujawnianie założeń przyjmowanych przez różne osoby,

10. Dbam o klimat w grupie.

Pomagam uczestnikom dbać o relacje w grupie. Mogę interweniować jeżeli widzę, że osoby nie przestrzegają zasad, które sami ustalili.

11. Sprawdzam dynamikę procesu grupowego.

Zatrzymuję się, jeżeli widzę, że spada efektywność pracy. Sprawdzam, czy cel jest jasny dla wszystkich. Pytam, jak się wszyscy czują.

12. Daję i otrzymuję feedback.

Zachęcam osoby do dzielenia się swoimi pomysłami na ulepszenie procesu grupowego.


Tekst powstał na podstawie książki Ingrid Bens, Facilitating with Ease! Core Skills for Facilitators, Team Leaders and Members, Managers, Consultants, and Trainers, 2012