the anthropocene index

Nie odwołuję się tutaj do jakiegoś ideału, do osoby, która nie ma własnych poglądów, nie odczuwa emocji i nie wybiera takich, a nie innych rzeczy. W praktykowaniu facylitacji neutralność rozumiem jako postawę, która zakłada, że to, co wnosi ze sobą grupa jest najważniejsze. Ja koncentruję się na procesie, a nie treści. Nie wywieram wpływu na rezultat, nie mam interesów w wyborze konkretnego rozwiązania.

Czasami facylitujemy grupę, której jesteśmym częścią. To duże wyzwanie, bo wtedy zazwyczaj wiemy o wiele więcej o treści spotkania i trudno nam zachować milczenie, kiedy pomijane są jakieś istotne fakty, grupa zmierza w kierunku, z którego prawdopodobnie nic nie wyniknie etc.

Co można wtedy zrobić?

Jeżeli mamy pomysł, jak rozwiązać daną kwestię, możemy na przykład zadać grupie odpowiednie pytanie. Kiedy rozważane są narzędzia do pracy zdalnej, możemy zapytać o to, czy zechcieliby przyjrzeć się plusom i minusom każdej z opcji.

Czasami zdarza się, że posiadasz wiedzę, której nie mają uczestnicy. Przykładowo, grupa rozważa, czy wspierać dojazd do pracy rowerem osób, które mieszkają w dzielnicy x, a ty wiesz, że w danym miejscu planowane są ścieżki rowerowe. Kiedy zdecydujesz się podzielić posiadanymi informacjami zaznacz, że występujesz z roli facylitatorki. Bądź uważna, kiedy to robisz i jak często. Nadużywanie tej praktyki może prowadzić do zachwania poczucia bezpieczeństwa i zaufania w grupie.