the anthropocene index

Ludzie alergicznie reagują na hasło "spotkanie" i nie dzieje się tak bez przyczyny. Wiekszość spotkań mogłaby się nie odbyć i oszczędziłaby czas prowadzącym i uczestniczkom. Te same informacje mogłyby przekazać wybrane osoby, albo zostałyby przesłane mejlem. Wiele osób czuje bezsens źle zorganizowanych spotkań nawet, jeżeli nie wyraża tego bezpośrednio. Nie znaczy to, że powinno się z nich zrezygnować. Jeśli chcesz się przygotować do spotkania, określ jego agendę i wyślij ją do zainteresowanych oraz poinformuj ich do jakiej rozmowy ich zapraszasz.

Czy będzie to dzielenie się informacjami? Tutaj jest miejsce na omawianie raportów, badań, albo robienie burzy mózgów. Nikt nie musi tutaj podejmować decyzji. Częściej niż facylitacji, takie spotkania potrzebują moderacji. 

A może chcesz coś zaplanować? Podczas spotkania o planowaniu omawia się tworzenie celów, definiowanie oczekiwanych wyników, określa się potrzeby, identyfikuje priorytety i pracuje nad określeniem konkretnych kroków w realizacji zadań. To jest miejsce na podejmowanie decyzji. Wymagają więc one struktury i często facylitacji. 

Chcesz rozwiązać problem. Angażujesz uczestników w to działanie za pomocą zebrania danych, określenia problemów, przeanalizowanie obecnej sytuacjji, wypisania kryteriów i zaplanowanie akcji. Takie spotkanie szybko generuje zmiany, dlatego potrzebna jest w nim struktura i facylitacja. 

Zespół też mógłby lepiej ze sobą pracować. Chcesz, żeby ludzie lepiej się poznali i zbudowali jakieś ściezki porozumienia. Co możecie robić? Wykonywać ćwiczenia, które nazywane są "lodołamaczami", mediować napięcia, ustalać normy, rozmawiać o wartościach. Na takich spotkaniach padają ważne ustalenia, dlatego także wymagają odpowiedniej struktury i facylitacji. 


Tekst powstał na podstawie książki Ingrid Bens, Facilitating with Ease! Core Skills for Facilitators, Team Leaders and Members, Managers, Consultants, and Trainers, 2012