the anthropocene index

Grupa zbiera się razem, żeby utworzyć zespół. Doświadczamy tutaj dużej dawki optymizmu, ale też oczekiwań. Taaaak. Te oczekiwania mogą być naprawdę wysokie. Jest trochę niepokoju o to, jak ja się tu odnajdę, jakie będę miała relacje z innymi, jak mnie przyjmą?

Ludzie patrzą na siebie, słuchają, zastanawiają się, czy mogą już się odkrywać, dać poznać lepiej. Na tym etapie zespół jest zależny od liderki i potrzebna jest struktura, kierunek działania, jakaś legitymizacja. Długość trwania tego okresu zależy od konkretnych zespołów.

Wchodząc w nowy zespół warto wyciągnąć kartę optymizmu i porozmawiać o celach, zasadach, którymi chcą się kierować, zadaniach, rolach, pomóc przełamać lody między osobami. Pamiętaj o strukturze dla dyskusji i zadbaniu o wszystkich uczestników. Tutaj jest miejsce także na dyskusję o sposobach podejmowania decyzji, ale też o konkretnych zachowaniach, które wspierają budowanie konsensusu.

Ustalenie zasad, które panują w zespole jest bardzo istotne dla ustalenia granic, które dla wszystkich są do zaakceptowania. Ten kontrakt może zawisnąć gdzieś w widocznym miejscu, albo zostać wysłany do osób. Ważne jest to, żeby każdy miał do niego dostęp. Facylitatorka może się na niego powołać, kiedy dokonuje interwencji.

Przykłady zasad:

Każda osoba bierze odpowiedzialność za pracę zespołu.
Słuchamy innych.
Szanujemy różnice. 
Dajemy wspierający feedback.
Nie przerywamy innym. 
To, co się tu dzieje pozostaje w tych ścianach. 

Itd. 


Tekst powstał na podstawie książki Ingrid Bens, Facilitating with Ease! Core Skills for Facilitators, Team Leaders and Members, Managers, Consultants, and Trainers, 2012